استفاده از تبدیل مستقیم داده های الکترومغناطیس هوابرد در حوزه بسامد، به منظور بهبود نتایج معکوس سازی به روش تجزیه مقادیر تکین

برداشت های الکترومغناطیس بالگردی حوزه بسامد به علت سرعت و قدرت تفکیک زیاد نسبت به دیگر روش های هوابرد (به واسطه ارتفاع پایین و مانورپذیری زیاد بالگرد) در زمره روش های پرکاربرد در تصویرسازی مقاومت ویژه هوابرد محسوب می شوند. اغلب تفسیر و مدل سازی داده های الکترومغناطیس هوایی به دو روش کلی تبدیل مستقیم و روش های تکرار محاسبات صورت می گیرد. در روش های تبدیل مستقیم، از تبدیل مستقیم داده های الکترومغناطیسی برای یک مدل کلی مثل یک نیم فضا در به دست آوردن مدل تقریبی استفاده می شود درحالی که در روش تکرار محاسبات، معکوس سازی دقیق داده ها با انتخاب مدل اولیه مناسب صورت می گیرد. روش تجزیه مقادیر تکین یکی از روش های تکرار محاسبات است که با وجود توانمندی های قابل توجه تاکنون در کشورمان برای مدل سازی داده های الکترومغناطیس هوابرد مورد استفاده قرار نگرفته است. به همین علت در این تحقیق در نظر است تا با برنامه های نوشته شده در محیط برنامه نویسی مَت لَب اثر مدل های اولیه گوناگون روی دقت نتایج مدل سازی این روش در یک فرایند تکراری روش لونبرگ-مارکوارت مورد بررسی قرار گیرد. نتایج مدل سازی های داده های مصنوعی و واقعی نشان می دهد که در صورت نداشتن اطلاعات اولیه از مدل مورد بررسی، روش تجزیه مقادیر تکین ممکن است نتایج نامطلوبی تولید کند. این اثر می تواند ناشی از نزدیک نبودن مدل اولیه به مدل واقعی باشد که موجب برازش نشدن زیاد بین داده های واقعی و پاسخ مدل و در نتیجه همگرا نشدن فرایند معکوس سازی شود. همچنین نتایج مطالعه نشان می دهد که استفاده از مدل های مقاومت ویژه حاصل از روش های عمق مرکزی سیمون وسنگپیل به عنوان مدل اولیه می تواند نتایج مطلوب تری در معکوس سازی های داده های الکترومغناطیس بالگردی به کمک روش تجزیه مقادیر تکین نسبت به دیگر روش های تبدیل مستقیم، به دست دهد.